Kościół parafialny p.w. św. Marcina i św. Mikołaja - Parafia erygowana została przed 1432 r. przez Piotra Lunaka Kmitę. Pierwszy kościół był drewniany. Dla bezpieczeństwa otoczony był przekopem tworzącym jakby odnogę Ryjaka, który opasując świątynię wpadał z powrotem do głównego koryta. Wskutek częstych wylewów kościół uległ zniszczeniu i został rozebrany (ok. 1822 r.). Obok była dzwonnica z 3 dzwonami i cmentarz otoczony parkanem, krytym gontowym daszkiem. Do budowy drugiego z kolei kościoła przyczynił się Karol Jerzy Flemming. Kościół ten był częściowo drewniany, częściowo murowany. Postawiono go w 1822 r. na wzgórzu, na którym stoi obecny kościół,. W latach 1896-1900 wzniesiono trzeci kościół wg planów Jana Sasa-Zubrzyckiego. Kościół ten ma 72 m długości, 54 m szerokości i 2 wieże o wysokości 50 m. Cegła na jego budowę pochodziła z Błażowej, a kamień z okolicznych wąwozów. Był remontowany w 1965 r. 
Na jego wyposażeniu są m. in.: obraz Chrystusa Bolesnego, zapewne z końca XVIII w., barokowy krucyfiks z XVIII w., kociołek cynowy barokowy, zapewne z XVIII w.

Plebania - Budynek murowany, ok. 1910 r. 

Kaplica cmentarna - Wzniesiona została na starym cmentarzu w 1904 r. Wybudowana w stylu neogotyckim, na miejscu starej kaplicy. Do niedawna kaplicę otaczały drzewa 50- 60-letnie, o średnicy pni 50-90 cm, obecnie już wycięte. Wewnątrz kaplicy barokowe tabernakulum z 2 pot. XVIII w. 
Kaplica mszalna - Znajduje się w Błażowej Górnej, na granicy z Błażową. Jest to duża, murowana kaplica, tynkowana na biało. 
Zespół dworski w Błażowej - Na podstawie notatek z księgi tawniczej wsi Błażowa z lat 1627-1748 można przypuszczać, że w tym czasie istniał w Błażowej dwór. Był to budynek drewniany, o mniejszym obrysie niż obecnie, z piwnicami wykonanymi z kamienia. Obecny dwór związany jest z nabyciem dóbr błażowskich przez Wincentego Skrzyńskiego herbu Zaremba od Flemmingów w 1835 r. Wtedy to zapewne przystąpiono do budowy na starych piwnicach - nowego, murowanego z cegły i kamienia dworu. Otrzymał ori wówczas kształt i wystrój w stylu klasycystycznym z głównym wejściem w elewacji potu- dniowej na osi środkowej. Kilkadziesiąt lat później, na przełomie XIX i XX w., wzmocniono sklepienia kolebkowe w środkowej piwnicy i wykonano drobne roboty budowlane, w wyniku których zmieniła się funkcja i rozplanowanie wnętrz. Z okresem budowy dworu można wiązać powstanie parku. Dwór figuruje na mapie katastralnej Błażowej z 1851 r. Zaznaczono na niej jedynie obrys parku i folwark, nie uwzględniający jego kompozycji. Od 1912 r. założenie dworskie było własnością Nowaków, następnie dwóch Żydów - Bluma i Kramera, a w 1918 r. pozostałość dóbr błażowskich z dworem, folwarkiem i parkiem zakupił Ascher Silber - przemysłowiec z Rzeszowa, który do II wojny światowej prowadził wyprzedaż ziemi. W czasie okupacji niemieckiej pozostałość majątku wraz z zespołem dworskim znajdowała się w zarządzie komisarycznym. Od 1945 r. na terenie folwarku gospodarowała RSP (w dworze umieszczono biura). Przez pewien czas po wojnie w budynkach folwarcznych znajdowała się stadnina ogierów. Powolna degradacja zespołu dworsko-parkowego rozpoczęła się już od pocz. XX w. Nie ma przekazów o wcześniejszym układzie kompozycyjnym parku. W 1975 r. dwór wraz z parkiem został wpisany do rejestru zabytków woj. rzeszowskiego. Remont dworu w latach 1978-79 spowodowa ł znaczną degradację pierwotnego wystroju klasycystycznego budynku. 
Teren dawnego folwarku i dwór jest własnością Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Błażowej. 
Pozostałości dworskiego parku - Obecnie park miejski o całkowicie nowym, współczesnym układzie kompozycyjnym, zaprojektowanym przez mgr inż. Małgorzatę Kałużyńską i zrealizowanym w latach 1972-1980. 
Na terenie parku i dawnego folwarku zachowały się pozostałości starodrzewia, w tym dęby szypułkowe - pomnik przyrody (obwód 430) na terenie Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej, 4 pomnikowe dęby i jesion - na terenie parku oraz 2 pomnikowe wierzby - nad stawem (własność RSP). Drzewostan parku stanowią obok dębów i jesionów lipy, kasztanowce, brzozy, graby, klony, topole, modrzewie - są to głównie nasadzenia młode, powojenne. 
Ratusz - Murowany, wzniesiony w 1900 r.