Wieś położona jest 10 km na południe od Tyczyna, obecnie należy do gminy Błażowa. W dokumentach z XV w. i 1 pot. XVI w. nie pojawia się nazwa Lecka. Na podstawie dokumentu z 1436 r., w którym Jan (Pilecki) z Łańcuta pozywa Mikołaja (Kmitę) z Bachórzca o granicę między wsią swoją Straszydle, a wsią Mikołaja - Kąkolówka, można sądzić, że wieś Lecka jeszcze wtedy nie istniała, względnie nie była odrębną wsią. W dokumencie z 1465 r. pojawia się nazwa Grzegorzowa Wola, prawdopodobnie jest to wieś zwana dziś Lecka. W 1589 r. istnieje już wieś o nazwie Wola Lecka. Bardzo skąpe są informacje źródłowe dotyczące również późniejszych dziejów wsi. Wiadomo, że Wola Lecka należała do okręgu tyczyńskiego, następnie Lecka należy do "hrabstwa tyczyńskiego" (1772 r.), a później (1790 r.) do dominium tyczyńskiego, które obejmowało 19 wsi. W 1790 r. Karol hr. Flemming powołał pierwszą dworską straż do ochrony przed ogniem zabudowań dworskich, m.in. folwarku w Lecce. Więcej informacji o tej wsi pochodzi dopiero z XIX w. W 1851 r. był tu folwark (przy granicy z Białką), młyn wodny - w pobliżu folwarku, murowana leśniczówka (przy granicy z Borkiem i Błażową), 2 murowane karczmy oraz kilka kapliczek i krzyży przydrożnych. Zabudowa wsi była drewniana, sporadycznie trafiały się budynki murowane. Na granicy z Białką płynie potok Blicharka (wg mapy z 1851 r.), którego nazwa wskazuje, że kiedyś prawdopodobnie znajdował się nad nim blech. W latach 80. XIX w. w lasach otaczających Leckę od zachodu i południa były 2 tartaki. W 1910 r. wybudowano szkołę. 
Od swych początków Lecka należała do parafii rzym.-kat. w Błażowej. Dopiero w 1947 r. erygowana została parafia Lecka, a w 1948 r. poświęcono murowany kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa. 
W przeszłości Lecki niejasne są też sprawy własnościowe - wiadomo dopiero, że w 1790 r. właścicielem folwarku w Lecce był Karol hr. Flemming (właściciel Błażowej). W 2 pot. XIX w. jako właściciel Lecki występuje Maurycy Szymanowski (1855 r., 1872 r., 1884 r.), potem baronowe: Helena i Maria Brunickie oraz Zofia hr. Vallis i współwłaściciele (1886 r.), a następnie Maria baronowa Brunicka (1905 r.)

Zabytki:

Kapliczka - Wzniesiona została nad potokiem w 1874 r., murowana, potynkowana. 
Szkoła - Murowana, wybudowana w 1910 r 
Zabudowania prywatne - We wsi zachowało się wiele domów drewnianych z 3 ćw. XIX w., 4 ćw. XIX w., lat 20. XX w., lat 30. XX w. oraz całych zagród (dom, stodoła, piwnica, szopa) z 4 ćw. XIX w., lat 20. XX w. i 1930 r.