Wieś w średniowieczu należała do distr. san: (1462), potem do ziemi sanockiej (1589). Początkowo nie była odrębną wsią, lecz przynależała do sąsiedniej wsi - Kąkolówki, o czym świadczą liczne dokumenty. M.in. w przywileju lokacyjnym wsi Kąkolówki (1429r.) Piotr Lunak (Kmita) pozwala Stanistawowi Kąkolowi założyć tę wieś również po obu stronach potoku Biała - czyli na terenie obecnej wsi Białka. Natomiast w 1585 r. Białka występuje już odrębnie od Kąkolówki. Białka, jak i inne wsie położone w sąsiedztwie Błażowej i należące do włości dynowskiej, była własnością prywatną. W XV i XVI w. należała do spokrewnionych ze sobą rodów Kmitów, Denowskich i Rzeszowskich. Skąpe są źródła dziejowe dotyczące historii wsi w XVII i XVIII w. Najprawdopodobniej, tak jak i inne wsie włości błażowskiej, stała się własnością Stefana Tekely, Węgra z pochodzenia - otrzymał ją od króla Władysława IV, który wkrótce cofnął to nadanie i w 1645 r. przekazał ją "iure caduco" Franciszkowi Wesselenyi, hrabiemu na Tęczynie i dziedzicowi na Gdowie. W pierwszych latach XVIII w. (przed 1706r.) dobra błażowskie kupił od Franciszka Wesselenyi Hieronim Augustyn Lubomirski. Po jego śmierci dobra zostały podzielone między synów. Po 1726 r. Błażową i okolice (więc pewnie i Białkę) przejął Aleksander Jakub Lubomirski. Ponieważ nie miał synów, odziedziczyła je córka - Fryderyka Konstancja Lubomirska. W 1785 r. część klucza błażowskiego sprzedała siostrze - Karolinie Henryce i jej mężowi, którym był Karol Jerzy Flemming. Prawdopodobnie w tej sprzedanej części znajdowała się i Białka, gdyż od ostatnich przedstawicieli rodu Flemmingów nabył ich dobra Wincenty Skrzyński, a w skorowidzach miejscowości z k. XIX w. i pocz. XX w. jako właściciele Białki figurują Skrzyńscy. Skąpe są informacje o rozwoju gospodarczym Białki: w 1465 r. było tu 5 kmieci; w 1585 r. wieś miała 1,5 łana, młyn wodny jednokołowy oraz 4 zagrodników z zagrodami. Więcej informacji pochodzi dopiero z XIX w. W 1851 r. była tu leśniczówka, 2 karczmy, folwark oraz liczne kapliczki i krzyże przydrożne. W 1870 r. Białka z Wólką miała 813 mieszkańców. W 1880 r. liczyła tu 923 mieszkańców. Były tu wtedy: 143 domy, szkoła ludowa jednoklasowa, kasa pożyczkowa gminna. Od swego początku Białka należała do parafii rzym.-kat. w Błażowej. Dopiero w 1983 r. został tu poświęcony kościół dojazdowy p.w. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Maksymiliana Kolbe.

Zabytki: 
Kapliczka murowana, potynkowana z 1880 r. 
Kapliczka murowana, potynkowana, z przełomu XIX i XX w. 
Zabudowania - we wsi zachowało się sporo starych drewnianych domów (1880 r., pocz. XX w., 1905 r.) oraz całych zagród (m.in.: dom, stodoła, piwnica) z lat 1908, 1910, 1926 i inne.