Wieś obecnie należy do gminy Błażowa. W średniowieczu należała do distr. sanoc., (1436 r.), potem ziemi sanockiej (1508, 1515, 1530). Futoma, jak i inne wsie położone w sąsiedztwie Błażowej i należące do włości dynowskiej, była własnością prywatną. W XV i XVI w. należała do spokrewnionych ze sobą rodów Kmitów, Denowskich i Rzeszówskich. Wiele ciekawych szczegółów do odtworzenia stanu zagospodarowania Futomy w 1 pot. XV w. wnosi dokument z 1439 r. - jest w nim mowa o uposażeniu sołtysa: dwór sołtysi, 7 tanów z karczmą i młynem nad potokiem Kolona, sadzawką i nawsiem oraz 1/6 część czynszów. Wynika z tego, że była to wieś na prawie niemieckim. W tym czasie była już dobrze zagospodarowana. Również dokumenty z XVI w. potwierdzają istnienie karczmy (1508 r., 1515 r., 1536 r., 1552 r.) i młyna (1515 r.; 1526 r.; 1530 r.; 1536 r.; 1552 r.). W 1552 r. w Futomie było już 34 gospodarzy. W 1451 r. erygowano tu parafię - której fundatorką była Matgorzata de Mościsz (córka Piotra Lunaka Kmity). W 1576 r. Piotr Biejkowski, miecznik czerski, ufundował tu drewniany kościół, poświęcony w 1595r. przez Jana Dymitra Solikowskiego arcb. Iwowskiego. Źródła historyczne dotyczące dziejów Futomy w XVII i XVIII w. są niestety skąpe. Najprawdopodobniej, tak jak i inne wsie włości błażowskiej, stała się początkowo własnością Stefana Tekely, potem w 1645 r. Franciszka Wesselenyi, od którego kupił ją Hieronim Augustyn Lubomirski (przed 1706r.). Po jego śmierci dobra podzielone zostały między synów. Po 1726 r. Błażową i okolice (więc zapewne i Futomę) przejął Aleksander Jakub Lubomirski, po nim dobra odziedziczyła (z braku synów), córka - Fryderyka Konstancja Lubomirska. W 1785 r. część klucza błażowskiego sprzedała siostrze - Karolinie Henryce i jej mężowi (Karol Jerzy Flemming). W tej sprzedanej części znajdowała się Futoma. (świadczy o tym informacja o powołaniu przez K. J. Flemminga pierwszej dworskiej straży do ochrony przed ogniem zabudowań dworskich m.in. folwarku w Futomie). Od ostatnich przedstawicieli rodu Flemmingów nabył ich dobra Wincenty Skrzyński. W rękach tej rodziny pozostały one do pocz. XX w. Więcej informacji o stanie zagospodarowania Futomy pochodzi dopiero z XIX w. W pot. XIX w. był tu kościół, folwark plebański z sadzawką, cmentarz, folwark dworski, karczma, kapliczki i krzyże przydrożne. Zabudowa wsi była drewniana. Działała tu kasa pożyczkowa gminna. Systematycznie wzrastała licz- ba ludności: 1283 - 1870 r.; 1481 - 1880 r. W latach 1910 - 1912 wybudowano nowy, murowany kościół. Był on konsekrowany w 1922 r. 

Zabytki: 
Kościół parafialny p. w. św. Leonarda - Wzniesiony w latach 1910 - 1912 na miejscu starego, murowany. Fundatorką parafii była Matgorzata z Dynowa (córka Piotra Lunaka Kmity) w 1451 r. W 1576 r. Piotr Biejkowski ufundował tu drewniany kościół p. w. św. Krzyża, Wniebowzięcia Marii oraz św. Apostołów Piotra i Pawła, Jana Ewangelisty, św. Anny, św. Stanisława i św. Leonarda, poświęcony w 1595 r. przez Jana Dymitra Solikowskiego arcybiskupa Iwowskiego. Nowy murowany kościół był konsekrowany w 1922 r. Wewnątrz są elementy wyposażenia ze starego kościoła (konfesjonały, obrazy). Nieco poniżej kościoła stoi kapliczka upamiętniająca tę budowę. Na niej umieszczono napis: "Tu stała kaplica podczas budowy nowego kościoła. 1912". 
Stary cmentarz - Zachowały się na nim ciekawe nagrobki z lat: 1899, 1902, 1907 oraz późniejszych. 
Była wikarówka - W pobliżu kościoła, drewniana z 1917 r. 
Zabudowania -   We wsi zachowało się sporo domów drewnianych (4 ćw. XIX w., pocz. XX w., 1900, 1910, 1915 oraz późniejsze), a także całych zagród (dom, stodoła, stajnia, piwnica) - 4 ćw. XIX w., 1904 r., pocz.. XX w., 1920 r., lata 20. XX w. 
Jest tu też wiele starych kapliczek (2 ćw. XIX w., XIX/XX w., pocz. XX w., 1913 r.) oraz nowszych.